مواظب بیماری بوسیدن باشید!
مواظب بیماری بوسیدن باشید! - آبی روز
- مواظب بیماری بوسیدن باشید! - آبی روز
اختصاصی آبی روز: منونوکلئوزیس عفونی یا مونو تحت عنوان بیماری بوسیدن نام گرفته است. ویروسی که عامل بیماری مونو است از طریق بزاق منتقل می شود از این رو امکان ابتلا به این بیماری از راه بوسیدن بسیار زیاد است علت نام گذاری این بیماری با عنوان بیماری بوسیدن نیز به دلیل همین راه انتقال آن است. به این بیماری مبتلا شوید اما در عین حال امکان ابتلا به این بیماری با قرار گرفتن در معرض عطسه و سرفه فرد بیمار و یا استفاده از لیوان آب و ظرف غذای مشترک با فرد مبتلا نیز وجود دارد. با این وجود منونوکلئوزیس به اندازه عفونت هایی مانند سرماخوردگی مسری نیست.
اگر شما یک فرد بالغ بزرگسال یا جوان هستید احتمال آنکه به منونوکلئوزیسی با تمام علایم و نشانه ها مبتلا شوید، بیشتر است. کودکان مبتلا به مونو کلئوزیس معمولا علایم کمی دارند و این عفونت در آنها اغلب تشخیص داده نمی شود.
اگر شما به منونوکلئوزیس مبتلا شوید این موضوع که باید مراقب برخی از عوارض جانبی خاص این بیماری همانند بزرگ شدن طحال باشید بسیار حائز اهمیت است.علایم و نشانه های منونوکلئوزیس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
خستگی
احساس ناخوشی عمومی(ضعف)
گلودرد، گلودرد عفونی که با مصرف آنتی بیوتیک بهتر نشود
تب
تورم غدد لنفاوی در ناحیه گردن و زیربغل
ورم لوزه ها
سردرد
بثورات پوستی
نرم شدن و تورم طحال
ویروس این بیماری دارای یک دوره کمون 4 تا 6 هفته ای است که در کودکان ممکن است این دوره کوتاهتر باشد. علایمی مانند تب و گلودرد معمولا طی چند هفته تخفیف پیدا می کنند اما بهبود نشانه هایی مانند خستگی، تورم غدد لنفاوی و تورم طحال ممکن است چندین هفته بیشتر بطول انجامد.
چه هنگام باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر شما در حال تجربه نشانه های ذکر شده در بالا هستید احتمالا به منونوکلئوزیس مبتلا شده اید.
اگر استراحت و یک رژیم غذایی سالم به بهبود علایم شما ظرف یک تا 2 هفته کمک نکرد و یا اگر علایم شما عود کرد باید به پزشک مراجعه کنید.
عامل ایجادکننده منونوکلئوزیس ویروس"ابشتاین بار" است.
منونوکلئوزیس معمولا بیماری جدی ای نیست. بیشتر افراد بزرگسال در معرض ویروس ابشتاین بار قرار گرفته اند و در بدن آنها آنتی بادی علیه این بیماری ساخته شده است. از این رو نسبت به این بیماری مصون هستند و باردیگر به آن مبتلا نخواهند شد.
پیشگیری
منونوکلئوزیس از طریق بزاق دهان منتشر می شود. اگر شما به ویروس این بیماری آلوده باشید می توانید با اجتناب از بوسیدن دیگران و یا به اشتراک گذاشتن غذا، ظروف و لیوان خود تا چند روز بعد از آن که تب شما فروکش کرد و در صورت امکان حتی برای مدت بیشتر، از اشاعه این ویروس جلوگیری کنید.
ویروس این بیماری حتی ممکن است تا چندین ماه پس از ابتلا به آن در بدن شما باقی بماند. هیچ واکسنی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد.خطرات بیماری منونوکلئوزیس
عوارض منونوکلئوزیس ممکن است از خود این بیماری جدی تر باشد.
بزرگ شدن طحال
منوکلئوزیس ممکن است به بزرگ شدن طحال بیانجامد. در موارد شدید ممکن است طحال شما پاره شود و درد تیز ناگهانی در سمت چپ و قسمت فوقانی شکم خود احساس کنید چنین حالتی از فوریت های پزشکی است و انجام جراحی ضروری است.مشکلات کبدی
همچنین این بیماری ممکن است مشکلاتی برای کبد بهمراه آورد:
هپاتیت: ممکن است این بیماری یک التهاب کبدی خفیف (هپاتیت) را سبب شود.
زردی: زرد شدن پوست و سفیدی چشم (یرقان) نیز گاهی اوقات رخ می دهد.این بیماری ممکن است عوارض کمتر شایعی چون آنمی( کم شدن هموگلوبین خون)، ترومبوسیتوپنی( کم شدن پلاکت های خون)، مشکلات قلبی از جمله میوکاردیت یا التهاب ماهیچه قلب، تورم لوزه ها( که می تواند منجر به مسدود شدن تنفس شود) و مشکلات مربوط به سیستم عصبی مانند مننژیت، آنسفالیت و سندرم گیلن باره را نیز سبب شود.
ویروس ابشتاین بار در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند مانند مبتلایان به ایدز یا HIV و یا افرادی که به علت پیوند عضو داروهای مهارکننده سیستم ایمنی مصرف می کنند، بیماری بسیار جدی تر را ایجاد کند.
درمان
درمان خاصی برای بهبود بخشیدن به مونوکلئوریس عفونی وجود ندارد. آنتی بیوتیک ها بر عفونت های ویروسی همانند مونو اثرگذار نیستند. درمان عمده این بیماری استراحت در بستر و نوشیدن مقادیر زیاد معایعات است.درمان عفونت های ثانویه
ممکن است در برخی موارد به دنبال گلودرد ناشی از منونوکلئوزیس یک عفونت استرپتوکی ایجاد شود و یا سینوس ها و لوزه ها دچار عفونت شود که در این صورت برای جلوگیری از گسترش عفونت آنتی بیوتیک تجویز می شود.
خطر بثورات پوستی در اثر مصرف برخی داروها
آموکسی سیلین و سایر مشتقات پنی سیلین برای افراد مبتلا به مونو تجویز نمی شود زیرا ممکن است منجر به بروز بثورات جلدی در این بیماران شود. البته این بدان معنا نیست که این افراد به آنتی بیوتیک آلرژی دارند در صورت نیاز به آنتی بیوتیک برای درمان عفونت هایی که متعاقب با مونو اتفاق می افتد آنتی بیوتیک های دیگری که احتمال کمتری وجود دارد تا منجر به چنین عوارضی شوند، تجویز خواهند شد.کورتیکواستروئیدها: برای تسکین علایمی چون تورم شدید گلو و لوزه ها ممکن است پزشک یک داروی کورتونی مانند پردنیزون تجویز کند.
درمان های خانگی- مصرف مقادیر زیاد مایعات همانند آب و آب میوه ها برای کاهش تب و جلوگیری از دهیدراته شدن
- غره غره کردن مداوم گلو با آب نمک
- مصرف مسکن هایی مانند استامینفن یا ایبیوبروفن برای تخفیف درد یا تب در صورت نیاز.( این داروها هیچ خاصیت ضد ویروسی ندارند و فقط به کاهش تب و درد کمک می کنند. به یاد داشته باشید در دادن آسپیرین به کودکان و نوجوانان مبتلا به مونو احتیاط کنید زیرا ممکن است به سندرم کشنده ری منجر شود.)
برای از سرگرفتن ورزش و سایر فعالیت های سنگین حوصله به خرج دهید
اکثر علایم مونو ظرف چندین هفته برطرف می شوند اما ممکن است 2 تا 3 ماه زمان ببرد تا شما احساس کنید کاملا به حالت عادی بازگشته اید. هر اندازه بیشتر استراحت کنید زودتر بهبود پیدا خواهید کرد. بازگشت زودهنگام به روند عادی فعالیت هایتان می تواند خطر عود دوباره بیماری را افزایش دهد.
برای پیشگیری از خطر پارگی طحال پیش از سرگرفتن فعالیت های شدید و جا به جا کردن اجسام سنگین، کارهای سخت خانه و ورزش کردن، حداقل یکماه صبر کنید. پارگی طحال به خونریزی شدید داخلی منجر خواهد شد که نیاز به اورژانس پزشکی دارد.
برای آگاهی از زمان مناسب برای بازگشت به روند نرمال زندگی با پزشک خود مشورت کنید. پزشک ممکن است برای اینکه به شما کمک کند تا باردیگر قدرت بدنی خود را بدست آورید، یک برنامه ورزشی تدریجی را توصیه کند.